Üçüncü Kişi

Emmett yolda yürüyordu.Tek başına.Kafasını yere eğmişti.Elini ceplerine sokmuştu.Koku boğazını yakıyordu.Kupkuru boğazı yanıyordu.Yanlışlıkla bir insana çarpmıştı.Karşısındaki adam anında yere düştü.Küfrederek ayağa kalktı.Emmtt en korkunç bakışını attı.Adam geri geri gitmeye başladı.Ve oradan uzaklaştı.Yoluna devam eden Emmett sıkılıyordu.Birden bir koku duydu.Hiç kimsede bu koku yoktu.Yalnızca bir kişide.Koskoca dünyada sadece bir kişide.Beynini uyuşturan koku onu hipnoz etmiş gibiydi.Bu kokunun sahibini nerde olsa tanırdı.Bu Rosalie'ydi.Adımlarını hızlandırdı.Onun bulunduğu yere gitmek istiyordu.Sonunda netçe onu görebildi.Ve narin görünen aslında bütün danyada en dayanıklı vücuda sanki incinecek bir varlıkmış gibi sarıldı.Ve dudaklarına bir öpücük kondurdu.O anda sanki bütün zaman durmuştu.Hayatında sadece o vardı.Başka kimse yoktu.Boğazını yakan o hissi bir anda unuttu.Sadece o dudaklarını ayırdığında sevgi dolu gözlerle Rosalie'yi inceliyordu.Buz gibi elleri birbiriyle buluştu.Pmaklarını birbirlerine geçirdiler.İkisininde soğuk elleri birbirlerine norma sıcaklıkta geliyordu.İkisinide altın sarısı gözleri arada sırada birbirlerine kayıyordu.Emmett en mükemmel ses tonuyla konuşmaya başladı:

"Seni çok özlemiştim bir tanem" dedi.Acaba dünyada onlardan büyük aşk varmıydı.Emmett Rosalie'yi okadar çok sevyorduki.Öl dese ölebilrdi.Tek başına savaş dese bütün dünyayla onun için savaşırdı.Yolda yürürken insanlar iki beyaz çifte şaşkınlıkla bakıyordu.Gözlerini insanların üstünde dolaştırdı.Yine o yanma hissini hissetti.Ama kendini kontrol edebilirdi.Ardından bir deniz kenarına geldiler.Elleri birbirne dolanmış bir şekilde denizi seyrediyorlardı.Daha sonra yüzlerini birbilerine döndüler.Ve dudakları birbiriyle buluştu.Rosalie'nin narin görünen dudaklarını incitmek isemiyormuşçasına nazik bir şekilde öpüyordu.Ardından elleri birbirine dolandı.Ve dudakları ayrıldı.Emmett yeniden konuşmaya başladı:

"Sen olmadığın her an insanmışım gibi tükeniyorum" dedi.Ve ikiside denizi seyrediyorlardı.Ardından Rosalie konuşmaya başladı...

Soğuk ve kasvetli bir hava vardı. Tabi bu soğuğun Rosalie’ye ne kadar etki ettiği kesin bir şey değildi. Yavaşça yolda yürüyordu. Kulağında kulaklığı en güzel ihtişamlı haliyle gidiyordu Rosalie. Sarı saçlarıyla herkesi büyülüyordu. Yoldan geçenler, dönüp bir daha bakıyorlardı Rosalie’ye. Gerçekten de inanılmaz büyüleyici bir güzelliği vardı. Yolda hafif sıkkın bir şekilde yürürken. Bir şeyin ona hızlıca yaklaştığını fark etti. Arkasına dönmesiyle kendisini tek aşkı Emmett’ın kolları arasında buldu. Dudakları birbirlerinin dudaklarıyla buluştu. Ellerini birbirine kenetlenmişti. Başka hiçbir şey , hiç kimse önemli değildi. Zaten kim önemli olabilirdi ki başka. Kendini Emmett’a bırakmıştı Rosalie. İstemeyerek de olsa dudakları ayrılmıştı. O sırada Emmett konuşmaya başladı:

"Seni çok özlemiştim bir tanem" demişti. Rosalie en güzel gülümsemesiyle gülümseyerek Emmett’a sarıldı. Bir elini Emmett’ın yanağına getirdi ve ‘’Bende seni çok özlemişim aşkım’’ dedi dudaklarından öptü. Yolda birbirlerine sarılarak yürümeye başladırlar. Herkes onlara bakıyordu. Bazıları imrenerek, bazıları ise kıskanarak. Hiç biri önemli değildi. Rosalie’nin en çok korktuğu şey Emmett’ı kaybetmekti. Onu kaybetmemek için her şeyi yapardı. Ardından deniz kenarına geldiler. El ele tutuşmuş ve sarılmış bir şekilde denizi izliyorlardı. O sırada birbirlerine bakmaya başladırlar. Emmett hafif bir şekilde iyice Rosalie yaklaştı ve onu öpmeye başladı. Daha sonra dudakları birbirinden ayrıldı ve Emmett :

"Sen olmadığın her an insanmışım gibi tükeniyorum" dedi. İkisi de denizi izliyordu. Ardından Rosalie konuşmaya başladı. Ellerini Emmett’ın boynunda birleştirdi. Gözlerinin içine bakıyor adeta onu duyduğu aşkın içerisinde boğuluyordu. ‘’Sen olmazsan ne yaparım hiç bilmiyorum...’’ Dedi. Emmett dikkatlice onu dinliyordu. Hafifçe Rosalie’yi kucağına çekti. Onu incitmemeye çok özen gösteriyordu. Rosaline gülümseyerek konuşmaya devam etti. '’Her zaman senin yanında olmak istiyorum. Yanımda olmadığın an sanki… Sanki bir yanım eksikmiş gibi hissediyorum. Seni kaybetmekten çok korkuyorum aşkım..!’’ dedi ve başını Emmett’ın göğsüne koydu…

Emmett ile Rosalie'nin dudakları yeniden buluşmuştu.Ardından istemsiz olarak ayılınca Rosalie mücevherimsi dudaklarını kıpırdattı:

"Sen olmazsan ne yaparım hiç bilmiyorum" demişti.Asıl Emmett o olmassa ne yapardı.Emmett sevgisini göstermek için Rosalie'yi yavaşça kendine çekp öptü.Ardından Rosalie tekrar konuştu:

"Her zaman senin yanında olmak istiyorum. Yanımda olmadığın an sanki… Sanki bir yanım eksikmiş gibi hissediyorum. Seni kaybetmekten çok korkuyorum aşkım" demişti.Emmett'in yüzüne hafif bir gülümseme yayıldı.Rosalie'yi öylesineseviyorduki tanımlayamıyordu bir türlü.Dudakların araladı ve fısıldadı:

"Sensiz bu dünyada yaşamaktansa seninle birlikte cehenneme gitmeye razıyım" dedi.Ve dudakları birbirini şehvetli ve aşk dolu bir şekilde buldu.Ardından bir koku boğzı yakan aha önceden aldığı ağzını sulandıran bir koku.Dudaklarını ayırığında Rosalie Emmett'in arkasına bakıyordu.Emmett'de arkasını döndü ve gelen kişiye baktı.Yine aynı kişiydi.Kendini tutabilirdi.Ama Rosalie'y blmiyordu.Susamışa benziyordu.AmaRosalie dayanıklı biriydi...

Soğuk, tüyler ürpertici ve sıkıntılı bir hava vardı. Hep ormana giderdi yürüyüş için, bu sefer farklı yerler denemek istemişti Bella. Deniz kenarına gitmişti bu defa. Denizin ilerisinden gelen sert dalgalar kayalara çarpıyor, ardından da tekrar yankı yapar gibi denizin derinlerini boyluyordu. Bunu seyretmeyi çok seviyordu Bella. Küçüklüğünden beri hep babasıyla buraya gelir, şuan ki izledikleri şeyleri izlerlerdi. Babasını yaklaşık 5 yıldır görmüyordu. Ne haldeydi kim bilir? Ya annesi? Yarımakıllı, sevecen ve dengesiz annesi? İkinci evliliğinde mutlu muydu acaba? Kızını hiç düşünüyor muydu? Yeni çocuğu olmuş mydu acaba? Denizin dalgaları her bir kayaya çarptığında kiliselerdeki çanlar gibi tekrar soru işaretleri yanıyordu Bella'nın beyninde (!)

Beyni o kadar meşguldü ve soru işaretleriyle doluydu ki, ilerideki genç çifti son anda fark edebilmişti. Sarışın bir kız kendisine doğru bakıyordu. O kadar güzeldi ki!! Kusursuz bir teni vardı. Aynı Edward'ın ki gibi. Birden Sarışın kızın önündeki Bella'ya arkası dönük olan kişi Bella'ya doğru döndü. Bella, bu kişinin Emmett olduğunu farketti. Yanındaki sarışın kız da ya akrabası ya da segilisi olmalıydı. Rahatsız ediyor muyum (?) düşüncesiyle yanlarına doğru hızlı adımlarla yürümeye başlamıştı. Biraz daha yaklaştığında ise kızın güzelliği daha da belirgenlişiyordu. Gelip yanlarında durdu ve yüzündeki gülümsemesini bozmadan ve -kafasındaki düşünceleri çaktırmadan- konuşmaya başladı.

"Hey!! Emmett, nasılsın?"

Emmett , Rosalie’yi dudaklarından öpüyordu. Daha sonra Emmett konuşmaya başladı : '' Sensiz bu dünyada yaşamaktansa seninle birlikte cehenneme gitmeye razıyım ‘’ Dedi.. Rosalie ‘’Bende aşkım..! '' dedi etkileyici bir ses tonuyla. Dudakları tekrar birleşti. Büyük bir aşkla bağlıydılar birbirlerine. Ve bunu da kimse bozamayacaktı.

Ardından Rosalie boğazının yandığını hissetmişti. Dudakları ayrıldı. Emmett’ın da öyleydi. Bunu yüz ifadesinden anlamıştı. Rosalie’i bu kokuyu iyi tanıyordu. Emmett’ın arkasına bakıyordu. Gelen bir insandı! Koku gittikçe yoğunlaşıyordu. Rosalie’nin gözleri renk değiştiriyordu. Susamıştı. Boğazını yakıp kavuran şeye karşı koymaya çalışıyordu. Yapabilirdi.

Emmett biraz tedirgin bir şekilde ona bakıyordu. Kaygılı bir ifadesi vardı. Rosalie gözlerini kapadı. Biraz zorlansa da ‘’Ben iyiyim hayatım..’’ dedi yutkundu. Nefesini tutarak gözlerini açtı. Emmett onu belinden iyice kavramıştı. Sanki Rosalie kendini tutamayıp saldırırsa diye onu engellemeye çalışıyordu. Rosalie hafifçe Emmett’ın ellerini araladı.’’Kendimi tutabilirim..! ‘’ dedi..

O sırada kız yanlarına geliyordu.. Yüzünde ki çarpık ifadesi Rosalie’nin gözünden kaçmamıştı. Neyi düşünüyordu acaba; '' Niye bize doğru geliyor? '' diye düşündü Rosalie. Daha sonra başını biraz eğerek Bella’nın arkasından birilerinin daha gelip gelmediğine baktı. Kimseler yoktu. İstemeyerek derin bir nefes aldı. Ahh!! Diye inledi birden; boğazını yakan kokudan dolağı.. İfadesini düzeltmeye çalıştı. Ki başarmıştı da. Şimdi kendini tutabileceğinden emin olduğunu düşünüyordu. O sırada kız yanlarına gelmişti: "Hey!! Emmett, nasılsın?" dedi…

Emmett Rosalie'nin kendini tutabileceğini söyleyince onu bıraktı.Daha sonra Bella'nın sorusuna:

"Teşekkürler Bella iyiyim sen nasılsın" dedi tedirgin bir şekilde.Rosalie'nin güzel yüzüne kırmızılaşan gözleri kaydı ounkilerde aynıydı.Kırmızılaşıyordu.Dilini dişlerinde gezdirdi.Ardından birden aklına dank etti.İkisi birbirini tanımıyordu.Emmett nazik bir ses tonuyla:

"Eee Bella bu hayatımın anlamı biricik sevgilim Rosalie" dedi.Son cümleleri Rosale'ye bakarak söylemişti.Daha sonra Bella'ya döndü çok acınası ve narin gözüküyordu.Ağzı sulanıyordu.Rosalie biraz kızgın gibi duruyordu.Cümleleri söyler söylemez dudaklarına bir öpücük kondurdu Rosalie'nin.Bella biraz utanmış gözüküyordu.Yüzüne hafif gülümseme yerleştirerek:

"Rosalie buda daha önceden tanıştığım bir in..." orada bir anda duraklamıoştı.İnsan deseydi büyük sorunlar alabilirdi başına ardından cümleyi toparlamak için:

"Daha önceden tanıştığım bir kişi.Adı Bella" dedi.Emmett Rosalie'ye mükemmel yüzüne bakıyordu.Bella kıskanmışa benziyordu.Birazda utanmış gözlerle onları izliyordu.Birden Emmett'in kırmızı gözleriyle birleşti.Emmett biraz zaman öyle kalmıştı.Daha sonra bakışlarını yere doğrulttu...

"Teşekkürler Bella, iyiyim sen nasılsın?"

"Bende iyyim Emmett, teşekkür ederim." dedi ufak ve belirgin bir gülümsemeyle. Daha sonra gözleri tekrar kıza kaydı. Etrafa güzellik saçıyordu sanki...
Bir an gözgöze geldiler ve dehşet verici bir şekilde bakmıştı Bella'ya. Bella anlamsız bir biçimde baktı kıza. Daha bir laf söylemeden nasıl böyle sinsi bir şekilde bakabiliyordu anlayamıyordu. Aradan bir süre geçtikten sonra Emmett -sonunda- taıştırmayı aklına getirmişti.

"Eee Bella, bu hayatımın anlamı biricik sevgilim Rosalie."

Elimi Rosalie'ye doğru uzattım gülümsememle birlikte. "Memnun oldum Rosalie. Ben Bella." Ama Rosalie elini uzatmadı. Bella'ya sanki yiyecek birşeymiş gibi bakıyordu. Biraz tedirgin olmuştu açıkçası. Eli havada kalmıştı Bella'nın. Belki uzatır düşüncesiyle elini orada tutmaya devam etti bir süre daha. Uzatmayınca da elini tekrar indirdi ve Emmett'a baktı. Emmett konuşmasına devam etti.

"Rosalie, bu da daha önceden tanıştığım bir in..."

İn mi?(!) İn neydi şimdii?(!) Cümlesini tekrar toparladı. "Daha önceden tanıştığım bir kişi. Adı Bella." Rosalie'ye baktığında gözlerinin kıpkırmızı olduğunu gördü Bella. Lens kullanıyordu sanırım ama daha beş dakika önce yoktu bu kırmızılıklar. Üstelik çok tedirgindi ve her an saldırmaya hazırmış gibi duruyordu Rosalie. Saldırmak mı? (!) Aklını mı kaçırdın sen Bella?(!) Bir insan neden bunu yapsın ki?(!) Daha çok biraz uyuz olduysa boğabilir ya da dalmak ister, o kadar...

Emmett'a dönerek konuştu. Cümlesine biraz da şakayla karışık bir davranış takınarak söyledi bunu. "A-ow! Sevgilin benden pek fazla hoşlanmadı, ha?(!)"

Kız yanlarına geldiğinde kızın sorusuna "Teşekkürler Bella iyiyim sen nasılsın" diye yanıt verdi Emmett tedirgin bir şekilde. Rosalie’nin gözleri gittikçe kırmızılaşıyordu. Nefes almamaya çalışıyordu Rosalie. O sırada Emmett ‘’ Eee Bella bu hayatımın anlamı biricik sevgilim Rosalie’’ dedi bunları Rosalie’nin gözlerine bakarak söylemişti. Rosalie kızgındı. Birinin bu güzel anı bozmasına sinir olmuştu. Dahası bu bir insandı!! Emmett’ın bir insanla ne işi vardı. Susuzluktan ve kızgınlıktan iyice kırmızılaşmıştı gözleri. Emmett cümlesini btirince Rosalie’Yi öptü. Rosalie göz ucuyla kıza baktı. Çok narin ve kırılgan duruyordu.

Emmett gülümsemeye çalışarak konuşmaya devam etti ‘’ Rosalie buda daha önceden tanıştığım bir in…’’ Emmett birden duraksadı. İkiside birbirine bakıyordu. Emmett hemen toparlayarak ‘’ Daha önceden tanıştığım bir kişi.Adı Bella ‘’ dedi.. Bi süre Rosalie ‘ye baktı. Daha sonra başını yere doğru eğdi. Bella konuşmaya başladı ‘’ Memnun oldum Rosalie. Ben Bella ‘’dedi..Rosalie hala susuyordu. Ağzını açtığı gibi Bella’ya saldırabilirdi.

Bella konuşmaya devam etti. ’' A-ow! Sevgilin benden pek fazla hoşlanmadı, ha?(!)" dedi. Rosalie birden gözlerini Bella’ya çevirdi.Sinirli bir şekilde ona bakıyorduç Emmett bunu fark etmişti. Rosalie’yi sıkıca tutuyordu. Bella korkmuştu. Bir iki adım geriye gitti.Rosalie onun işini tek hamlede bitirebilirdi. Rosalie içinden ‘’ Evet senden hoşlanmadım… Eğer benim yemeğim olmak istemiyorsan sussan iyi edersin!!’’ diye geçirdi. Rosalie bunları yapmamalıydı. Kendini toparlayarak ‘’Merhaba Bella! ‘’ dedi.. Daha sonra Emmett’a baktı ve ayağa kalktı.

Emmett’a tedirgin bir şekilde birden ağaya kalkmıştı. Rosalie biraz geriye doğru ilerledi. Ve Emmett’ı yanına çağırdı. Emmett , Bella’ya bir şeyler söyleyip Rosalie’nin yanına geldi.Rosalie konuşmaya başladı. ’' Bir insanla nasıl bu kadar yakın arkadaşlık edebilirsin Emmett! ‘’ dedi yüksek sesle. Daha sonra onu kırmak istemediği için sesini alçaltarak konuşmaya başladı. ‘’O bir insan.. Bu bizim içinde onun içinde çok tehlikeli..! ‘’ dedi.. Rosalie , Emmett’a bakıyordu. Göz ucuyla Bella’ya baktı. Daha sonra tekrardan Emmett’ın gözlerinin içine bakmaya başladı…

Rosalie tedirgin bir davranışla Bella'ya bakarak ''Merhaba Bella...!" demişti. Daha sonra çevik bir hareketle ayağa kalktı ve arkasından aynı şekilde Emmett da ayağa kalktı. Rosalie Emmett'a gel işareti yaparak Emmett'da arkasından gitti. Az ötede konuşmaya başladılar. Rosalie, ara sıra göz ucuyla Bella'ya bakıyor, bir yandan da sanki Emmett'a kızıyor gibiydi.

Bella o sırada tekrar denizi izlemeye başladı. Bir anda denize giresi gelmişti. Yüzme pek bilmezdi ama yine de iyi yüzerdi oldukça. Bir yandan denizi izliyor bir yandan da yandan yandan Rosalie ve Emmett'a bakıyordu. Onları bu şekilde görünce Edward'ı özlüyordu. Çabuk dönseydi bari. Onsuz geçen günleri adeta zehirdi. (!) Gideli neredeyse bir hafta olmuştu. Onu çok özlemişti. Sarılacak bir boyuna ihtiyacı vardı, ağlayacak bir omuza...(?)Bella, nedense rahatsız ettiğini düşünmüştü. Rosalie kendisinden gerçekten hiç hoşlanmamıştı. Bunu fark edebiliyordu Bella. Bella'yı herkes severdi. Rosalie neden böyle yapmıştı ki şimdi? (!) O'na ne yapmıştı? (!) Hiç..hiçbir şey..

Bella, onları beklerken biraz yürümek istediği olduğu yerde. İki adım attıktan sonra ayağı buza geldi ve kaydı. Yere düşmüştü. "Ihhmm!" diye ses çıkmıştı ağzından. Bir türlü kalkamıyordu. Elleriyle yerden destek almaya çalışsada. Buzlar kaydırıyordu ellerini ve su içinde bırakıyordu.

Emmett Rosalie'nin bağırışlarını karşılık vermedi.Yüzünü yere çevirdi.Ona bağırmak istemezdi onu incitmek istemezdi.Daha sonrada Rosalie ses tonunu düşürmüştü Emmett nazik bir ses tonuyla:

"Özür dilerim Rosalie.Tanışmıştık ve başımıza çok kötü şeyler geldi" dedi.Daha sonra bir ses duydu ayak kayma sesi tiz bir gıcırtı ardından yere düşme sesi.Arksına baktığında Bella yerdeydi bir türlü kalkamıyordu.Ne kadar acınacak bir durumdaydı.Bir kahkaha attı ve Rosale'ye:

"Küçük sakarı kaldırsam iyi olur" dedi.Ve Rosalie'nin dudağına ateşli bir öpücük kondurdu.Daha sonra adımlarını Bella'ya doğrulttu.Daha sonra Bella'nın kolun uzanacaktıki.Onuy kaldırırken gücü,Bella'nın kolunu koparabilirdi.Yavaşça dost bir şekilde belinden hafifçe kavrayarak ayağa kaldrdıve dudaklarını kıpırdattı:

"Biraz daha dikkatli olmalısın!" sanki biraz kızgınlık vardı ses tonunda.Ardından Rosalie'nin yanına döndü.Ardından Rosalie'ye sarıldı sarılmasının sebebi ona bir şey söylemesiydi.Öbür türlü sürekli ondan gizli konuşulduğunda alınabilirdi.Dudakarnı fısıltı biçiminde kıpırdattı:

"Biraz daha dayan aşkım,Sonsuza kadar burda kalacak değil" dedi gülümseyerek ve Rosalie'den ayrıldı.İkiside kırmızı gözleriyle Bella ve denize gidip geliyordu...

Emmett, Rosalie'ye bakmıyordu. Rosalie gerçekten çok sinirliydi. O sırada Emmett konuşmaya başladı. "Özür dilerim Rosalie.Tanışmıştık ve başımıza çok kötü şeyler geldi" dedi. O da üzgündü. Sesinden anlaşılıyordu. O sırada ince bir kayma sesi ve ardından inleme sesi duyuldu.Bella yere düşmüştü. Çok kırılgan duruyordu şuanda. ‘’Ahh ne sakar !’’ diye mırıldandı Rosalie. O sırada Emmett bir kahkaha attı ve Rosalie’ye dönerek:

"Küçük sakarı kaldırsam iyi olur" dedi.Ve Rosalie'nin dudağına ateşli bir öpücük kondurdu. Belayla doğru yürümeye başladı. Rosalie gözlerini devirerek Emmett ve Bella’ya bakıyordu. Emmett, Bella’yı nazik bir şekilde kaldırmıştı. Ona bir şeyler mırıldandı. Rosalie hiç ilgilenmiyordu bile onlarla. Çünkü olaylar zaten yeterince sinirini bozmuştu.

O sırada Emmett, Rosalie’nin yanına gelerek ona sarıldı. Kulağına eğilerek "Biraz daha dayan aşkım,Sonsuza kadar burda kalacak değil" dedi gülümseyerek ve Rosalie'den ayrıldı. Rosalie istemsiz olarak ‘’Peki…’’ dedi. Emmett’ı kıramazdı. Daha sonra birlikte, Belanın yanına gittiler.

Uzaktan Bella'nın düştüğünü gören Emmett, koşarak gelip Bella'yı nazik bir edayla yerden kaldırmıştı. "Ah!, Teşekkür ederim."
"Biraz dikkatli olmalısın!!"
Bunu gerçekten çok kaba bir biçimde söylemişti. Alınmıştı biraz tabii. Kırgın ve kızgın bir şekilde arkasını onlara doğru dönerek yürümeye başladı. Ağır ağır adımlar atıyordu. Bir yandan da 'neden buraya geldim ki?' deyip duruyordu. Onları rahatsız etmişti belki de. İkisinin de yüz biçimlerinden bu açıkça belliydi. Biraz daha ilerleyerek solda duran büyük kayaya oturdu ve yüzünü denize doğru çevirdi.