Savannah Lové*

Tarafı : Tarafsız* Gerçek İsim : Ada.

Adınız Soyadınız: Savannah Lové D'Angeles
Soyunuz: Safkan
Fiziksel Özellikleriniz: Uzun sarı saçlarım ve
pembe dudaklarım vardır. Bunalr bende en ön plana çıkan özellikler. Ne
etrafımdakilere tepeden bakacak akdar uzun, ne de dalga geçilecek kadar
kısa boyluyumdır. Orta... Cam gibi yeşil gözlerim ve ince bir yüzüm
vardır. Vücut hatlarımla çok iyi uyan yüz biçimimden de bahsetmeden
geçemeyeceğim.
Dış görünüşünüz:
Spoiler:
Kişisel Özellikleriniz:Ben... Dışardan kimilerine göre, saf ve iyilik meleği gibi görünsem de, beni tanıyanlar öyle olmadığımı bilir. İnsanlara karşı hiçbir zaman kin beslemem. Onlara karşı tüm hislerimi karşıma çıktıkları anda onları söyleyiveririm. Bu açık sözlülüğüm bazen başıma dert açsa da, çoğu zaman da işime yarar. Sağlam ve iyi dostluklar kurmamı sağlar. Geçmişte olanlardan mı desem, nedenini bilmesemde çoğu hareketim duygusallıktan çok mantığıma dayanır. Bu yüden de çevremdeki çoğu insandan daha olgunumdur. Çevremdekileri, çoğu kişiden daha iyi anlarım. Sanırım balık burcu olamın bunda epey bir etkisi var. Fakat burcumun üzerimdeki tek etkii bu değil. Aynı zamanda yeri geldiğinde çok duygusal olabiliyorum. Bu duygusallığı fazla yaşamasamda, yaşadım mı tam yaşıyorum. Sözümün her zaman arkasındayımdır. Herkes farklı bir şey dese, söylediğim şeyi savunan tek kişi bensem bile, sözümden dönmem. Kıacası çok inatçıyımdır. Sabit fikirli değilimdir ama inatçıyımdır. Az çok merkımda vardır. Yeni bir yere girdiğimde yaptığım ilk şey etrafımı incelemektir. Genelde sessiz, sakin bir kızımdır. Yeri gelmedikçe fazla konuşmam. Bu da çevremdekileri iyice görmemi sağlar. Kimlerle arkadaş olmam gerektiğini, kimlerler olmamam gerektiğini anlarım. Ayrıca çevremdeki insanların ilişkilerini izledikçe, yavaş yavaş her insanın kişiliğini anlamış olurum. Evet, kendim hakkımda anlata bileceklerim bu kadar. Kesin hükümleri koymak size kalmış. İyi şanslar.
Aileniz Hakkında:10 Mart: Kırmızı Dudaklar!

Kışın soğuk ve kasvetli günleri, yerini ilkbaharın güzelliğine bırakırken Newcastle Hastahanesine çığlıklar hakimdi.
-Nerede o? Katharina... Nerede?
Heyecan ve korkudan yüzü kıpkırmızı olmuş, siyah takım elbilesi adam hastahanenin kapısının araladı. Bir yandan koşarken, bir yandan da yanında bulunan hastahane hemşiresiyle konuşuyordu.
-Bayım, sakin olmalısız. Yavaşlayın, her şeyi daha kötü bir hale getirmeyin, lütfen...
Büyük bir keder için de olan hemşire, heyecan içindeki adamı sakinleştirmeye çalışıyordu. Fazla geçmeden adam ve hemşire çığlıkların geldiği noktaya varmışlardı. Adam, kapının dibindeki tabureye otururken, hemşire kendini çığlıkların arasına atmıştı. Hiç bitmeyecekmiş gibi gönen uzun dakikalar sonunda, kapının ardındaki çığlıklar kesilmişti. Kapı yavaşça aralandı. Ve elinde bir bebek tutan, doktor dışarı çıktı.
-Tebrikler kardeşim, bir kızın oldu.
Üstü başı kan içinde kalmış doktor, zorlukla konuşuyordu. Nefse nefeseydi. Adam, oturduğu sandalyeden çoktan kalkmış, bebeği kucağına almak için doktorun yanına gidiyordu.
- Çok güzel... Julia... Katharina Nasıl?
Adam, üzerindeki korkuyu ve heyecanı bir nebze atmış, merak içinde doktora bakıyordu. Adamın sözlerini duyan kadın başını öne eğmişti. Bu da adamın yüreğini tekrardan ağzına getirmeye yetmişti.
- James, şimdi senden sakin olmanı istiyorum.
-Katharina, iyi mi? Ne oldu? İyi mi? Julia, söyle bana iyi mi?
Adam kelimeleri söyleyemiyordu. Ağzından çıkmıyorlardı. Hayatının en büyük şokunu yaşamıştı.
- James, ben... Çok, çok üzgünüm. Her şeyi yaptım. James çok özür dielrim. Yapabileceğim bir şey yoktu.
-Ona ne oldu? Ne oldu?
Ağlayan doktor, başını yavaşça yukarı kaldırı. Kelimeler ağzından çıkmamaya ısrar etse de, söylemeliydi.
-James,o... o...öldü.
Adam elindek bebeği yavaşça doktora verdi. Ve ağır aksak yürümeye başladı. Dünyası başına yıkılmıştı. Hayaından çok sevdiği Katherina'sı... O artık yoktu. Gitmişti. Hemde sonsuza kadar. Bir daha geri dönmeyecekti.
-James,ben çok üzgünüm. Lütfen böyle yapma. Bebeğin... Bak ne kadar sağlıklı. Ona bir baksana, dudakları aynı onunki gibi. Dolgun ve kıpkırmızı...
Adam yavaşa arkasını dödü. Yüzünde bir nefret ifadesi vardı.
-Bebeğin canı cehenneme! Onu istemiyorum. Ne yaparsan yap onla. İstersen öldür. Artık umurumda bile değil.
Adam, tekrar önünü dönerek yürümeye başladı. Artık geride sadece bir bebek ve onu doğuran doktoru kalmıştı.

*Sanırım olayı anladınız. O günkü bebek bendim. Adam benim babamdı. Ölen kadın da annemdi. Ve beni doğuran doktor da halamdı. O günden sonra olaylar, o zamankinden daha iyi olmadı. Babam beni almaya gelmedi. Bu yüzden bana halam bakmaya başladı. Babam bir daha ne beni ne de halamı gördü. İkimize de ayrı ayrı sinirliydi. Bana doğarken annemi öldürdüğüm için, halama da hiç bir şey yapmadığı için. Neyse ki halam elinden geldiğince, o her çocuğun ihtiyaç duyduğu sevgiyi, vermeye çalıştı. Belki bir nebze başarılı oldu. Ama asla bir anne ve babanın doldurduğu boşluğu dolduramadı. Ben de halamla ve onun çocuğuyla -(babası yok, ama babasın büyücü olduğu biliniyor. Çünkü çocuk da benim gbi büyücü) yaşadım. Halamla yaşamak... Değişikti. Yani eğer annem ölmemiş olsaydı-ki babam bizi terk etmeyecekti- yaşayacağım hayatımdan çok farklıyı. İlk olarak halam annem ve babam gibi bir büyücü değildi. O bir muggleydi. Bu yüzden onunla birlikte Newcastle de yaşıyordum. Bu nedenle büyücü olduğumu anlayana kadar sıradan bir muggle hayatı-aslında sıradan muggle hayatım Hogwars'a geldiğim zaman değişti - yaşıyordum. Bir muggle gibi okula gittim. Halam sayesinde Fransızca ve Latince dersleri aldım. Ayrıca beni diksiyon derslerine bile göndermşti. Büyücü olduğumu öğrendiğim zaman halam, anne ve babamdan dolayı bunu beklediği için, hiç şaşırmamştı. Bu sırrı öğrendikten kısa bir süre sonra da Hogwarts'a gitme vaktim gelmişti. vet, geçmişim hakkımdaki bilgiler şu anlık bu kadar. Bugün Hogwarts'dayım. Ve burada daha uzunca senelerim var. Açıkcası halam sayesinde ilerde şifacı olmak istiyorum. Kim bilir belki ilerde çok başarılı olurum.
Rpg Puanınız: 87

Konu: Geri: Savannah Lové* C.tesi Ekim 03, 2009 5:21 pm

IV. Sınıf Ravenclaw!!!

» Svannah Lové*