Gökyüzünün neredeyse delindiği bir gündü. Bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu. Amy ve ben ıssız, karanlık, boğuk ve ıslak sokakta diğerleriyle buluşmaya gidiyorduk. Soğuk iliklerime kadar işlemişti. Aniden çakan azgın şimşekler aklımı başımdan alıyordu. Ne tuhaftır ki soygun yapmaktan veya her türlü kötü işi yapmaktan
korkmayan bir insan gök gürültüsünden nasıl korkardı ki? Bu durumum Amy için de oldukça gülünçtü. Ona hep özenirdm. Zekasını kullanmakta çok iyiydi ve istediğini ne olursa olsun elde ederdi. Ben ise hayatım boyunca pısırıktım. Ta ki ailem ölüpte Amy'nin yanında kalıncaya dek.
Bu düşüncelere dalıp giderken Amy'nin tiz gülüşü beni yerimden fırlattı:
-'Güzel bir gün...Suç işlemek için en güzel hava.'
dedi. Ona doğru hafif bir tebessüm gönderdim. Daha sonra da diğerlerinin bizi nerde beklediğini sordum. O da:
-'Buradan 2 sokak ileride bir hipermarketin önünde bekliyorlar.'
dedi. Ardından bana soyacağımız bankanın planını verdi. Heralde endişeli görünüyordum ki bana
-'Ah tatlım hadi ama hiçbir şey olmayacak söz veriyorum.Korkma.'
dedi.
-'Pekala' dedim.
Bunu söylerken Amy silahını kontrol ediyordu. Sonra kafamı tekrar önümde duran kağıt parçasına çevirdim. Planda tüm girişler, kasaların olduğu yerler, kamera odasının ve güvenliklerin bulunduğu bölgeler işaretlenmişti. Gecenin kör karanlığında binanın önünde 2-3 adam silüeti gördüm. Çıldırmış olan şimşek tekrar çaktı ve ortalığı aydınlattı. Kısa sürede olsa o silüetlerden birisini görebilmiştim. O Amy'nin sevgilisi Alex'ti. 15 saniye sonra yanlarına vardık. Amy ile Alex bir an dudak dudağa geldiler ve diğerleri ile aynı anda
-' Ah yapmayın çocuklar iğrenç' dedim. Ardından onlara arkamı döndüm ve James ile Peter'ı selamladım. Onlarda aynı şekilde karşılık verdiler. Amy başlamamız gerektiğini söyleyince yanına gittim.
-'Hepimiz ne yapmamız gerektiğini biliyoruz. James ve Peter kameralar!' dedi ve James ile Peter oraya yöneldiler ve sonra kameraya doğru bez parçaları atmaya başladılar. O kadar profesyonellerdi ki daha ilk atışta isabet ettirmişlerdi. Oraya bakarken Amy kolumdan çekiştirdi ve
-'hadi gidiyoruz.'dedi. Birlikte bankanın yanındaki binaya doğru yöneldik. Amy saçındaki tel tokayı çıkardı ve anahtarın deliğine geçirdi. 5 saniye kalmadan kapı açılıverdi. Merdivenlerden sessiz bir şekilde çatıya çıkmaya başladık.
-' Amy Amy yoksa çatıdan mı atlicaz?'dedim. O da
-' Hayır tatlım Alex sabah bizim için geldi ve buradan bankaya doğru ip yerleştirdi. Umarım yükseklik korkun yoktur.' dedi. Ardından karşı çatıda beklemekte olan Alex'i gördüm. Elleriyle gelin işareti yaıyordu. Amy ilk önce benim gitmem gerektiğini söyledi. Ben de yapabileceğime inanarak eğildim ve ipi sıkıca tuttum. Amy arkamdan sıkı tut witch diye seslenince ona döndüm. Witch benim takma adımdı. Kendimi yanlış birşey yapmaması için annelerinden öğüt alan kız çocuklarına benzettim. Tam ipin ortasına gelmiştim ki birden o azgın şimşek çaktı. Dengemi kaybettim ve aşağıya doğru kaydım. Amy ve Alex'in sesleri birbirine karışıyordu. Amy sıkı tutmamı söylüyordu. Neyseki sonradan toparladım ve karşıya geçmeyi başardım. Ardımdan Amy geldi. Alex'in önceden açmış olduğu duvardan geçerek içeriye girdik. Amy ve Alex kameralardan tutarak yönlerini değiştiriyorlardı. Bu işte bittikten sonra para kasalarının kilidinin olduğu vezneye doğru gittik. Tam kasaya dokundum ki birden alarmlar ötmeye başladı. Dışarıdaki güvenlik görevlileri oradan oraya koşuşturuyorlardı. Birden kolumda yanma hissettim. Eğilip bakınca kurşun kolumu sıyırıp geçtiğini gördüm. Tam elimi belime atıp silahımı alacakken Amy
-'Blumarine dikkat et!' dedi.Hemen masanın arkasına çömeldim. Kafamı kaldırdım ve kapının önünde delice ateş eden polisi gördüm. Derin bir nefes aldım. Ayağa kalktım, hedefime odaklandım ve 2 el ateş ettim. Yanımda Amy ile başka bir polis çatışıyordu. O polise de ateş ettim. O da öldü. Amy ile yerimizden kalkmış etrafta birileri var mı diye bakınırken James ve Peter önümüzde belirdi. Alex'in kolu kanıyordu ve Peter'ında bacağı. James yanımızdaydı ve paraları çantaya doldurmaya başlamıştı bile. Anlaşılan tekrar güvenliğin gelip işlerini bölmesini istemiyordu. Amy kaşla göz arasında kaybolup Peter ile Alex'e yardım etmişti. Biraz sonra kapıya doğru koşmaya başladık. Yerde kanlar içinde yatan cansız bedenlere tiksintiyle bakıyordum.
Çünkü; onlar hayatta hep iyiyi oynamışlardı. Mutlu olmuşlardı. Benim de mutlu olmaya hakkım yok muydu? Niye hayat bana acımasız davranıp ailemi elimden almıştı? Bir anda gözlerimin dolduğunu hissettim. Amy hislerimi anlamıştıki bana sarıldı ve beni sevdiğini söyledi. Dışarıya çıktığımızda yağmur durmuştu. Hepimiz birbirimizle vedalaştıktan sonra evlerimizin yolunu tuttuk. Eve gelmemize az kalmıştı ki soğuk yağmur damlalarrı yağmaya başladı. Kurşunun sürtündüğü yere damlayan su taneleri içimi ürpertiyordu. 2 dakika sonra eve girdik. Yorganımı çekip yağmur damlalarının verdiği huzurla uyumaya başladım...
Konu: Blumarine Leila Country 
Çarş. Ekim 21, 2009 4:43 pm
